Dr. Ouweneel zei een dezer dagen dat de angst bij het volk hem nog meer benauwt dan het virus. Daar kan een kern van waarheid in zitten.

Het virus maakt je inderdaad bang. Mij ook. Plotseling verschijnt de dood in ons rustige leven.

Er spelen nu ineens vragen die er vorige jaar niet waren. In die zin is het goed en nuttig dat we nu deze onrust beleven.

Maar, het zou eigenlijk zo moeten zijn dat we ook af gedacht van het virus altijd zo zouden moeten leven, met diezelfde vragen die nu ons bezig houden. Ik denk ook bij mijzelf dat deze nood weer snel over mag gaan. Dan kan alles weer "normaal” worden. Maar wat is normaal? Ik merkte bij en voor mijzelf, dat we toch afgedwaald zijn. Alles kan, ongemerkt, te ver weg staan. Wij dwaalden allen als schapen. Ik realiseer me, dat het nooit meer echt wordt zoals het was. Dat zou te hopen zijn.

Ook zonder het virus is er dezelfde nood, ook in rustiger tijden.

Ik zal dat aantonen. Vergelijk het virus eens met een kwaal als de kanker. Het laatste is geen virus, maar het is wel een sluipmoordenaar. Elke dag worden de doden die sterven aan het virus, geteld; als we het aantal doden per jaar, dat ten prooi valt aan kanker, zouden weten, zouden we ook schrikken. Dat zijn er natuurlijk vele duizenden. Die dreiging is er altijd. En denk dan eens aan al die mensen die zwaar moesten lijden of die de smart van rouw en verdriet blijvend gevoelen. Zij beleven nu opnieuw een tijd van dubbel verdriet! Denk aan hen, ook aan hen! In vergelijking met het virus, beseffen we dat te weinig. Een deze ziekte, deze sluipmoordenaar omgeeft ons ook overal. We weten het: het kan ons zo maar raken en vellen.

Zo bezien is de huidige onrust toch een soort hype. Ik bedoel dus: er moet altijd (!) veel meer onrust en vrees zijn. Ook voor al die andere kwalen die ons kunnen treffen. De dood is nu nauwelijks dichterbij dan in andere tijden.

Er is zeker wel een verschil met de beide genoemde kwalen. Het virus is besmettelijk en dat is kanker niet. Dat maakt het misschien voor de mensen wat spannender; begrijpelijk. Maar als we de beide dreigingen vergelijken, is er nauwelijks verschil.

Dus we zouden altijd meer onrust en vrees moeten gevoelen! 

Maar maakt dat het leven niet somberder? Nu, zou dat zo verkeerd zijn? De moderne mens, zo zei laatst iemand, amuseert zich kapot. Het zou een weldaad zijn als allerlei vermaak van het volk getemperd zou worden en dat onze valse rust zou worden weggenomen. Ik zie niet op Brabanders en Roomsen neer, ik voel mij ermee verbonden en ik waardeer hen zeker, maar ik ben toch blij dat we geen carnaval kennen in onze kringen. Iemand merkte op dat het daardoor mede ook mis ging.

\Wel somberder, maar niet somber. Want er is hoop, voor alle mensen. We merken nu onder ons dat we de Heere meer nodig hebben. Gelukkig. De Heere noemt Zich "uw Heelmeester”. Daar mogen we het van verwachten. Hoezeer heeft Jezus Zich juist niet bekommerd om allerlei zieken en beproefden. De Heere wil ook u geven dat u Hem kunt dienen zonder vrees. Ik beleef zelf ook dat gevoel van onrust en twijfel. Ik merk dat juist dan de Heere dichtbij is. Gelukkig als we deze les ter harte mogen nemen.